Kategorie spraw

Pod pojęciem tym kryją się wszelkiego rodzaju umowy które są zawierane przez konsumenta w innym miejscu niż sklep np. na pokazie w hotelu bądź sanatorium bądź gdy sprzedawca odwiedza konsumenta w domu lub pracy. Podczas takiego pokazu zazwyczaj jesteśmy zaskoczeni ofertą sprzedaży od przedsiębiorcy, nie mamy możliwości zastanowienia się, czy aby na pewno dany towar potrzebujemy i porównania dostępnej oferty rynkowej. Czasami po prostu brak nam asertywności, aby stanowczo odmówić. W wielu przypadkach nawet nie wiemy, kto z prawnego punktu widzenia jest sprzedawcą i wobec kogo kierować swoje roszczenia. Aby ułatwić taka formę obrotu konsumenckiego, do polskiego systemu prawnego wprowadzono ustawę z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. z 2014r. poz. 827).

Przepisów ustawy nie stosuje się do umów:

1. dotyczących usług socjalnych, mieszkań socjalnych, opieki nad dziećmi, wsparcia dla rodzin i osób znajdujących się stale lub czasowo w potrzebie, w tym opieki długoterminowej;
2. dotyczących gier hazardowych;
3. zawieranych z przedsiębiorcą dokonującym częstych i regularnych objazdów, podczas których przedsiębiorca dostarcza środki spożywcze, napoje i inne artykuły, przeznaczone do bieżącego spożycia w gospodarstwach domowych, do miejsca zamieszkania, pobytu lub pracy konsumenta;
4. dotyczących przewozu osób, z wyjątkiem art. 10 i art. 17;
5. zawieranych za pomocą automatów sprzedających lub zautomatyzowanych punktów sprzedaży;
6. zawieranych z dostawcą usług, o którym mowa w art. 2 pkt 27 lit. a ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2014 r. poz. 243 i 827) za pomocą aparatu publicznego w celu skorzystania z takiego aparatu lub zawieranych w celu wykonania jednorazowego połączenia telefonicznego, internetowego lub faksowego przez konsumenta;
7. dotyczących usług zdrowotnych świadczonych przez pracowników służby zdrowia pacjentom w celu oceny, utrzymania lub poprawy ich stanu zdrowia, łącznie z przepisywaniem, wydawaniem i udostępnianiem produktów leczniczych oraz wyrobów medycznych, bez względu na to, czy są one oferowane za pośrednictwem placówek opieki zdrowotnej;
8. o imprezę turystyczną, o których mowa w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (Dz. U. z 2014 r. poz. 196);
9. o których mowa w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 2011 r. o timeshare (Dz. U. Nr 230, poz. 1370);
10. zawieranych poza lokalem przedsiębiorstwa, jeżeli konsument jest zobowiązany do zapłaty kwoty nieprzekraczającej pięćdziesięciu złotych.
     

Przepisów ustawy nie stosuje się do sprzedaży dokonywanej w postępowaniu egzekucyjnym oraz postępowaniu upadłościowym w związku z likwidacją masy upadłości.